انتشارات ماهریس

"لغت فرس"، قدیمی‌ترین لغت‌نامهٔ فارسی می‌باشد که در قرن 5 قمری توسط طوسی تألیف گردیده است. پس از گسترش حوزهٔ زبان فارسی دری از خراسان به دیگر نواحی ایران و پذیرش زبان فارسی دری به عنوان زبان ادب، ایرانیان و خصوصا شاعران و ادیبان متکلم به لهجه‌های دیگر به ویژه ناحیه اران و آذربایجان بر آن شدند تا لغات زبان دری را در شعر و نثر خویش به کار برند. این امر انگیزه‌ای بود برای طوسی که مبادرت به تألیف این لغت‌نامه نماید. خصوصا این که خود در منطقه آذربایجان و در میان شعرای آذری زبان می‌زیسته است. طوسی خود در این باره می‌گوید: "دیدم شاعران را که فاضل بودند ولیکن لغات پارسی کم می‌دانستند..."