شما خواهان موفقیت بیشتر بودید و توانتان را به‌کار بستید، هر کاری را که دیگران گفتند باید انجام دهید، انجام دادید، اما موفقیتی که به دنبال آن بودید به‌کندی حاصل می‌شود. به‌ویژه، در ابتدا سخت تلاش کردید تا همۀ کارهای درست را یاد بگیرید، در جای درست قرار بگیرید، کارهای صحیح را انجام بدهید و سخنان صحیح به زبان بیاورید، اما اغلب به‌نظر نمی‌رسد که امور آن‌قدر رو‌به‌بهبود باشد. پیش‌تر، وقتی برای نخستین بار بر ایدۀ کسب موفقیت پای فشردید، رضایت را در برآورده کردن توقعات کسانی یافتید که قوانین رسیدن به موفقیت را وضع می‌کردند. معلمان، والدین و مربیانی که پیرامون شما بودند در وضع قوانین برای کسب موفقیت، مطمئن و با اعتماد‌به‌نفس به‌نظر می‌رسیدند. «همیشه، سر وقت و در موعد مقرر به کارهایت رسیدگی کن؛ همیشه بهترین کاری را که می‌توانی انجام بده، به یاد داشته باش که باید سخت کار کنی؛ همیشه صادق باش، برای رسیدن به مراحل بالاتر تلاش و جهد کن، بیشتر تلاش کن، موفقیت بدون درد و رنج به دست نمی‌آید و مهم‌تر از همه، هرگز تسلیم نشو.» با گذر زمان، رضایت‌ حاصل از کسب تأیید قانون‌گذاران در شما رو به کاهش نهاد؛ زیرا اصولی که ایشان برای رسیدن به موفقیت وضع کرده بودند، با وجود تلاش سخت شما نتایج موعود را به ارمغان نیاورد. همچنین، وقتی به عقب برمی‌گردید تا از تصویر کلی، چشم‌اندازی به دست آورید و متوجه می‌شوید که اصول ایشان بیشتر اوقات، موفقیت واقعی را برای خودشان هم دربرنداشته‌ است، بیشتر ناامید و دل‌سرد می‌شوید. اوضاع وقتی بدتر می‌شود که کسانی را می‌بینید که اصلاً از آن قوانین پیروی نمی‌کنند و بدون به‌کار بستن قاعده‌ای که شما در یادگیری و به‌کار‌ بستن آن بسیار جدی و ساعی بوده‌اید، به موفقیت دست یافته‌اند.