اکبر یکی از مهمترین شخصیت های رمان است، دانشجوی اخراجی رشــته حقوق، غرق در خالف(از سر ناچاری و فقر)، خالف کاری که الت نیســت و لوطی اســت و با کمی دستکاری از کهن الگوی پهلوان استخراج شده. این دیدگاه ناتورالیستی فارغ از اینکه تا چه حد با جهان واقع تطابق دارد ابزار کار نویسنده بوده برای بیان اوضاع حاکم بر محیط.نویسنده در فرم باشهامت عمل کرده؛ هر فصل از رمان (که بامسما نامگذاری شده) زاویه دید را تغییر داده، در همان سطرهای آغازیــن رمان، خواننده را از مرگ اکبر آگاه کرده و در ســومین فصل از رمان که «خاکســیاه» نام دارد از دو راوی اســتفاده کــرده و با تقابلی که مابین دو راوی ایجاد کرده کار را دشوارتر کرده و هیچ نشانه ای در زمان تغییر راوی به خواننده نداده اما با فن دقیقی که در هنگام تغییر زاویه دید استفاده کرده کار را به نتیجه قابل قبولی رسانده است، همانطور که در دستیابی به زبانی درخور و مناسب با محیط و شخصیت ها موفق بوده است.محله هایی مانند «غربت» در کالن شهرهای دیگری در نقاط مختلف دنیا هم هست؛ واکنش جامعه نسبت به این محله های تیره متفاوت است اما طبیعی ترین واکنش به زشتی ها نادیده گرفتن است و شاید بر همین اساس باشد که گاه از در انکار وارد میشوند، غافل از اینکه همین محله های فراموش شده هم بخشی از هویت شهر است و بخشی از تاریخ قطعه ای از سرزمینی که فراموش هم اگر شود، پاک نمیشود.