ایتالیایی‌هایی که در عصر رنسانس می‌زیستند، دوران کلاسیک گذشته را بی‌نقص و ایده‌آل می‌‌دانستند و دوره خودشان را به عنوان دومین عصر طلایی قلمداد می‌نمودند. آثار عتیقه مثل این کاسه عقیق که تاریخ آن به قرن اول یا دوم قبل از میلاد مسیح باز می‌گردد، به خاطر تکنیک‌های هنری مورد استفاده در نحوه ساختش، با ارزش می‌باشد و سبب تقلید دیگران نیز شده است. بوتیچلی از شخصیت‌های اساطیری بادهای اتسیان یا بادهای مدیترانه‌ای، که 40 روز هنگام تابستان در دریای مدیترانه می‌وزند و موجب حاصل خیزی رود نیل می‌گردد، در نقاشی خود به نام تولد ونوس استفاده کرده است. تنها مدل نقاشی یا کارتون به جا مانده از لئوناردو، ممکن است این نسخه بدلی از یک طراحی گمشده باشد، که در سال 1501 در فلورانس نمایش داده شده بود؛ این اثر چنان تاثیری بر هم دوره‌ای‌های او گذاشت که برخی مانند میکل‌آنژ جوان سعی در تقلید مهارت‌های ترکیبی شگفت‌انگیز لئوناردو نمودند (در نقاشی مدور دونی). این مدل نقاشی، شباهت فراوانی به اثر هنری محرابی با همین موضوع دارد که برای پادشاه لویی دوازدهم فرانسه تهیه شده بود.