کتابی که در پیش رو دارید چشم‌انداز گذشته و حال نقد فیلم در سینمای ایران است. چشم‌انداز پرفراز و نشیب و متنوعی که بررسی و مرورش علاوه بر اینکه ما را به درک نسبتاً دقیقی از وضعیت نقد فیلم در ایران می‌رساند، شناخت‌مان از منتقدانی که در نوشتن‌ نقدهای پرشمار چند دهه‌ی گذشته‌ی سهمی تعیین‌کننده داشته‌اند بالا می‌برد؛ منتقدانی که بدون توجه به ایده‌ها و نظرات آنها درباره‌ی تعریف نقدنویسی، ضرورت‌های آن و ویژگی‌ها و آسیب‌هایش، نمی‌شود به قضاوت درستی از مفهوم و کارکردِ نقدِ فیلم در ایران رسید. نقدنویسی در سال‌های اخیر با اتهام‌های زیادی مواجه بوده است. از یک طرف به دلیل رشد رسانه‌های چاپی و مجازی حجم نقدهایی که در مورد فیلم‌ها نوشته می‌شود افزایش یافته و از طرف دیگر سؤال‌ها و تردید‌هایی در مورد میزان تأثیرگذاری و کارایی ‌آن مطرح شده است. حضور منتقدان در برنامه‌های تلویزیونی پرمخاطب و اظهار نظر‌های چالش‌برانگیزشان درباره‌ی فیلم‌ها و فیلمسازان هم باعث شده توجه فزاینده‌ای به نقدنویسی از سوی سینمادوستان شکل بگیرد؛ توجهی که حالا دیگر محدود به خوانندگان مجلات و روزنامه‌ها نیست و شامل بینندگان برنامه‌های تلویزیونی و کاربران سایت‌های اینترنتی هم می‌شود. در دورانی به سر می‌بریم که به لطف سهولت استفاده از شبکه‌های اجتماعی و دسترسی آسان به همه‌ی فیلم‌های سینمایی دیگر منتقد صرفاً آدمی نیست که از موقعیتی محدود برای تماشای یک فیلم سینمایی استفاده می‌کند و از امکان انتشار آن در رسانه‌ای پرمخاطب یا کم‌مخاطب بهره می‌برد.