در کتاب گذر از زمستان، کاترین می با زبانی پرصلابت، صادق و دقیق، مسئله ای را بازگو می کند که همه ما نیاز به شنیدنش داریم؛ اما نمی دانیم اسم این مسئله چیست. این کتاب ثابت می کند که گاهی کناره گیری از جهان و عقب نشینی در تاریکی و زمان دادن به خویش برای تسلی دردها چه نعمت بزرگی است. کاترین می معتقد است در زندگی لحظاتی وجود دارد که در آن یک سری شرایط پیش بینی نشده مثل بیماری ناگهانی، مرگ یک عزیز، برهم زدن رابطه با ازدست دادن شغل می تواند زندگی را به ورطه نابودی بکشد؛ این دوره های گذار می توانند سرشار از تنهایی و وقایع غیرمنتظره باشند. کاترین می که در برهه ای از زندگی شوهرش بیمار گشت، پسرش دیگر به مدرسه نرفت و مشکلات سلامتی او را وادار به ترک موقعیت شغلی اش کرد، گذر از این شرایط سخت را به گذر از زمستان تشبیه میکند. کاترین می در این کتاب غم و اندوه را الگویی قرار می دهد تا به درک عمیقی از تنهایی و شادی در زیبایی فصل سرما برسد، او معتقد است که زندگی یک چرخه است و نه یک خط مستقیم؛ گذر از زمستان، فلسفه ای است عمیق برای تبدیل سختی ها به اوقاتی دل چسب حتی در سردترین روزها.