"سفرنامه ژان اوتر" در "عصر نادرشاه"، اثری است به ترجمه‌ی دکتر "علی اقبالی" که انتشارات بدرقه‌ جاویدان آن را به چاپ رسانده است. "ژان اوتر" در قسطنطنیه با وزیری فرانسوی زندگی می‎کرد و با یک مقام دیپلمات، نویسنده و جغرافیدان ترک نیز در قسطنطنیه آشنا شد. او از طریق وزیر فرانسوی با احمد پاشا والی بغداد ارتباط برقرار کرد و به همراه وی به اصفهان سفر کرد و در ژوئیه 1737 به آنجا رسید. در آنجا به مطالعه زبانها و وضعیت کشورهای شرقی ادامه داد و همچنین با آثار هندی آشنا شد که نادرشاه در سال 1733 پس از فتح قندهار و دهلی به ایران آورد. "ژان اوتر" در طول اقامت خود در مشرق زمین، دانش گسترده‌ای از زبان‌های عربی، فارسی و ترکی کسب کرده بود و این مساله باعث شهرت او در اروپا شد. او حتی از طریق سفرنامه‌ی خود که مملو از اطلاعیه‌های جغرافیایی و تاریخی بود و به آلمانی نیز ترجمه شده بود، شهرت بیشتری یافت. "سفرنامه ژان اوتر" بر اساس مشاهدات شخصی او در طول ده سالی است که پیوسته در سفر بود و طی آن چندین راه آبی را کاوش کرد و در برخی از لشکرکشی‌های نادر شاه شرکت کرد. "سفرنامه ژان اوتر" شامل توضیحات بی‌نظیری از شهرهای شرقی از جمله اصفهان، بغداد، موصل و بصره است و همچنین نکاتی در مورد عرض جغرافیایی شهرهای مختلف به گفته منجمان عرب را در بردارد. در سوئد، بر اهمیت کار وی در علم جغرافیا تأکید شده و او جز اولین اروپایی‌هایی بود که در اثر خود به بناهای تاریخی و آداب فرهنگی قابل‎توجه در کشورهای شرقی اشاره داشت.