کتاب به سوی الهیات غیر متافیزیکی، کسی که در ساحت ایمان دینی گام برمی دارد و در عین حال دغدغه خرد ورزی بیش از دیگر مومنان گریبانش را گرفته است، با چنین امیدی به فلسفه رو می کند: (( فلسفه می ورزم اما می دانم که ایمانم از کف نمی رود بلکه ناب تر و متعالی تر می گردد. )) این امید از آن روست که ایمان، پیوسته خود را متکی به حقیقت نهایی می بیند و حقیقت نهایی نباید فروریزد چرا که حقیقت نهایی برابر است با نفس بودن و هستی، و هستی انتفا ناپذیر است.
0 نظر