کتاب پناهم بده/ روزگارم سیاه بود! به سیاهی موهای تو ... چرا چنین شد. به یکباره کاخ آرزوهایم فرو ریخت ... پناهی نداشتم به جز تو، پس بیا و یکبار به این تن خسته پناهی چون کوه باش، مقاوم و استوار ... بگذار در سایه پناهت بیابم آنچه را گم کردم.
1 2 3 4 5
عنوان بررسی *
متن بررسی *
0 نظر