کتاب دیوان رباعیات نیما یوشیج/ از شعرم خلقی به هم انگیخته ام ... خوب و بدشان به هم درآمیخته ام ... خود گوشه گرفته ام تماشا را کآب ... در خوابگه مورچگان ریخته ام ... میلت سوی دوستان نهاده است چرا ... مهرت همه با بدان زیاده است چرا؟ ... گویی که ندارد سخنم گیرایی ... پس بر سر هر زبان فتاده است چرا؟
0 نظر