باربارا پیم در رمان «هم نوایی در پاییز» داستان چهار نفر در اواخر میانسالی را روایت می‌کند. ادوین، نورمن، لتی و مارسیا در لندن دهۀ 1970 که تنها نقطه‌ی اشتراک آنها این است که کارمند اداره‌ای هستند و همگی از دردی مشترک در عذاب‌اند: تنهایی. در این داستان، ادوین، لتی، مارسیا و نورمن که سال‌ها در همان دفتر کار کار کرده‌اند، اساسا چیز مشترک زیادی با یکدیگر ندارند. هر یک از آن‌ها به نحوی عجیب درگیر مشکلاتی هستند و از ارتباط با یکدیگر اجتناب می‌کنند. این یک داستان درباره پیر شدن است که به شکل‌های مختلفی تجربه می‌شود. در این کتاب، چهار شخصیت به سبک باربارا پیم حول یکدیگر می‌چرخند، اما نمی‌توانند به طور کامل و واقعی با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. آن‌ها عادات و ویژگی‌های خاص یکدیگر را می‌شناسند، اما واقعیت و شخصیت واقعی یکدیگر را نمی‌فهمند. و وقتی یکی از آن‌ها به سمت زوال می‌رود، سه نفر دیگر تلاش می‌کنند که به او کمک کنند، اما در نهایت نمی‌توانند کمک زیادی بکنند. این کتاب شاید پیامی بلندآوازه نداشته باشد، اما قطعا بسیار شوخ، مشاهده‌گر و واقعی است. «هم‌نوایی در پاییز» با طنز ملیح و سیاهش، با خوش‌بینی لجوجانه‌اش، اوج کار هنری درخشان باربارا پیم است. جهان این رمان، که اثری است کلاسیک و نوشتۀ یکی از محبوب‌ترین و تحسین‌برانگیز‌ترین رمان‌نویسان بریتانیا، هم خارق‌العاده است هم آشنا؛ و به این ترتیب غریب‌ترین وجوه زندگی روزمره را بر ما آشکار می‌کند. اثر هنری‌ای ظریف و نیز پرشکوه...