چینی‌ها معتقدند برای این‌که بر هیولا تسلط یابیم، قبل از هر کاری باید نخست زیبایش کنیم. در این لحظه مطمئن بودم که درکش نکرده‌ام. من زندگی را «درک نکرده‌ام» و تمامی مردم کره‌ی زمین آن‌را درک کرده‌اند. آن‌ها کتاب راهنما گرفته‌اند. مردم نامه‌ای دریافت کرده‌اند که یادشان می‌دهد چگونه به مکالمه‌ها‌ی طنزآمیز وارد شوند. آن‌ها شیوه‌نامه‌های انتخاب بهترین مسیر شغلی را دریافت کرده‌اند. به‌نوعی به‌ نظر می‌رسد آن‌ها دلیل وجود ما را می‌دانند. لعنتی! لعنتی! چطور باید از پسِ آنچه نامش را زندگی گذاشته‌اند بربیایم؟ یکی از فایده‌های خیلی مهم افزایش سن این است که به شما می‌فهماند هیچ کتاب راهنمایی در کار نیست. هیچ‌کس آن‎را ندارد! هیچ‌کدام از ما نمی‌دانیم داریم چکار می‏‌کنیم! مسئله این است که تمام تلاش‌مان را به کار می‌گیریم تا طوری به نظر برسیم که انگار کتاب راهنما را دریافت کرده‌ایم و قطعاً بلدیم چطور این مسخره‌‎بازی را ـ که نامش را زندگی گذاشته‌اند ـ به انجام برسانیم. به‌‎جای این‌که به دوستان‌مان بگوییم ناامیدانه تنهاییم، فقط لبخند روی لب‌مان می‌نشانیم و در مهمانی‌های شام با صدای بلند پرحرفی می‌کنیم تا به دیگران نشان دهیم خیلی به خودمان مطمئن هستیم.