توتالیتاریسم ، به گفته ی کولاکوفسکی تعریف حقیقت و دروغ را عوض می کند حقیقت در این رژیم ها تنها است که در هر لحظه حزب یا رهبر می گوید منشأ ،کلام نه ،ماهیتش یا چند و چون انطباقش با واقعیت سنجه ی حقیقت است به علاوه رژیم های توتالیتر به انفعال سیاسی شهروندان کفایت نمی کنند این رژیمها همه در پی «روح» انسان اند بالمآل انسانی نو می خواهند ذهن و زبان خلوت و جلوتش را به انحصار می گیرند و در کار معماری روح اند در یک کلام، وصف نقاد کولاکوفسکی از شالوده های فلسفی توتالیتاریسم را از مهمترین دستاوردهای نظری او دانسته اند ولی در واقع نقد او بر توتالیتاریسم بخشی از جهان بینی فلسفی اوست. تأکید می کند که شرط اساسی تجدد ،واقعی استقلال عقل نقاد وهمزادش رشد ،تکنولوژی است کار فلسفه را بیش از هر چیز نه نقل حقیقت که نقل روحیه ی حقیقت جویی می داند. اگر فلسفه را آن چنان که منادیان گونه گون یقین کاذب می خواهند به مشتی احکام تقلیل ،دهیم آن را از سرشت اصلی اش که همان روح شک و جست وجوی دائم است بیگانه کرده ایم به طریق ،اولی اگر خرد را منقاد اصول و پیشینی بدانیم - آن چنان که همه ی متولیان اندیشه های توتالیتر می خواهند آن را یکسره با ذات حقیقت جو و همواره جست وجوگرش بیگانه ساخته ایم. به گمان کولاکوفسکی خرد نقاد و رشد تکنولوژی لازم و ملزوم یکدیگرند می گوید کشورهایی که تکنولوژی تجدد را می پسندند ولی خرد نقادش را برنمی تابند در واقع گره بر باد می زنند کاربرد تکنولوژی دیر یا زود به کار برد خرد نقاد می انجامد زیرا هر دو در واقع دو روی سکه ای واحد و بالهای تجزیه ناپذیرند.