"تاریخ ایران" کتابی است از "حسن پیرنیا" و "عباس اقبال آشتیانی" که در آن تاریخ را در دوره های قبل و بعد از اسلام مورد بررسی قرار می دهد. بخش نخست کتاب با عنوان تاریخ قبل از اسلام، به قلم "حسن پیرنیا" ملقب به "مشیرالدوله"، یکی از برجسته ترین رجال دوران مشروطه به نگارش درآمده و حاصل سال هایی است که وی با کناره گیری از سیاست در زمان پادشاهی رضاشاه، گوشه نشین شد و از فرصت زمانی به وجود آمده، برای خلق اثری پیرامون تاریخ سرزمینش بهره گرفت. بخش دوم کتاب "تاریخ ایران" که به تاریخ بعد از اسلام اختصاص یافته نیز از قلم استاد "عباس اقبال آشتیانی"، از شاگردان خلف استاد فروغی برآمده و مجموع این دو قسمت، اثری جامع را پیش روی مخاطب قرار می دهد که با خواندن آن، با بخش عظیمی از تاریخ این مرز و بوم آشنا می شود. استاد "حسن پیرنیا" با نثر دلسپند و جذاب خود، از چنان رویه ی منحصر به فردی برخوردار است که می توان گفت شیوه ی وصف جزییات تاریخی او جز کمیاب ترین روش های ارائه ی تاریخ است. وی تاریخ را به دور از هر گونه اطناب و اغراق توصیف می کند و بر خلاف بسیاری از مورخان که به زیاده گویی و بزرگنمایی وقایع می پردازند، تلاش می کند تا تنها واقعیت امور را در بستر رخدادهای مهم زمان عرضه نماید. کتاب "تاریخ ایران" علاوه بر تاریخ سیاسی، حاوی اطلاعاتی درباره ی شکل جغرافیایی فلات ایران، نژاد اقوام ساکن و مهاجر به آن، خلقیات، طبقات و شیوه ی حکمرانی نیز می باشد و به سبب شهرت والای نویسندگان اثر، از جمله معتبرترین و مورد استنادترین کتب تاریخی به جا مانده است.