دعوی کتاب حاضر آن است که ادبیات می تواند هم نقش پلی را میان مفهوم مدرنیته و عامل نفت که به شکلی گزاف گونه بر تاریخنگاری معاصر ایران سیطره دارند ایفا کند و هم سویه های مردمی تر این تاریخ نگاری را آشکار سازد و همزمان با تاکید بر جوانب حسانی رشته تجارب زیسته در سطوح خرد بر غنای آن بیفزاید.
0 نظر