کتاب صداها یکی از جلدهای سه‌گانه‌ای از ارسولا لگوین است. گرچه هر سه کتاب در هم ریشه دارند اما داستان‌های‌شان از هم مستقل هستند. به دلیل سبکی که نویسنده به خاطر آن مشهور است ـ علمی‌تخیلی ـ و جوایز زیادی از جمله ده جایزهی نبولا و هوگو (معتبرترین جوایز ژانر علمی تخیلی) که در این سبک از آن خود کرده و همچنین به دلیل به کارگیری رنگ و بویی که از آن در داستان پیش‌رو وجود دارد، لازم می‌دانم به این نکته اشاره کنم: جامعه‌ی ما در مقایسه با جوامع دیگر مانند کشورهای خاور دور و غرب از تخیل بسیار دور شده است و می‌بینیم که همه چیز در روزمره و خلوت‌مان پی منطق می‌گردد. همه‌ی ما می‌خواهیم علامت‌های سوال روشن شده در ذهن‌مان را به صورت منطقی خاموش کنیم. این مسئله به‌ویژه در جامعه‌ی هنری ما مشهود است. بهتر است به محصولات تصویری و صوتی تخیلی توجه بیشتری شود. کتاب‌های علمی‌تخیلی بیشتری به چاپ برسانیم و خواندن آنها را رواج دهیم. به تخیل کودکان خود پر و بال دهیم و به تخیل هر آنچه که بی‌منطق هم است روی خوش نشان دهیم. ذهن باید پرواز کند، مرز منطق را رد کند تا شکوفا شود. تخیل بستر خلاقیت است.