«از برادران زخمی ما» داستانی است تکان‌دهنده و تأثیرگذار، نه صرفاً به این دلیل که سرگذشت یک انقلابی، مقاومت و شکنجه‌هایش را بازگو می‌کند، بلکه به دلیل ترسیم چهره‌ای انسانی از او فرناند همواره در سمت زندگی ایستاده است، حتی هنگامی که مبارزه‌ی مسلحانه را در پیش گرفته است. او برای انتخاب محل بمب‌گذاری حساسیت ویژه‌ای دارد تا این اقدام منجر به کشته‌شدن کسی نشود. از طریق فلش بک‌هایی در طول داستان با گذشته‌ی او، به‌خصوص آشنایی و ازدواج با همسرش هلن، و دوستان و خانواده‌اش آشنا می‌شویم و می‌بینیم عشق به زندگی، عدالت و آزادی است که فرنان جوانِ آرمان‌گرا را به مسیر مبارزه کشانده است. فرنان ایوتن، زاده و بزرگ‌شده‌ی الجزیره خود را الجزایری می‌داند و نسبت به مبارزات خلق الجزایز احساس مسئولیت می‌کند، اما پیش از هر چیز انسان است و امیدها و آرزوهایی دارد. او در مقابل شکنجه مدت کوتاهی مقاومت می‌کند و هم‌رزمانش را لو می‌دهد، اما همزمان دغدغه‌‌اش این است که قهرمانان از چه جنسی و چگونه‌اند؟ نسبت به وضعیت «عضو حساسش» پس از این شکنجه‌های هولناک نگران است و تا آخرین لحظه به عدالت باور دارد و امید معصومانه‌اش به عدالت و بخشیده‌شدن را از دست نمی‌دهد چراکه به کسی آسیب نرسانده است.