کتاب با نوشته‌­ای دربارۀ ماجرای هراکلیتوس (Heraclitus) آغاز می­شود که می­گفت نمی­توان دو بار در یک رودخانه پا گذاشت و بازنمایی این مفهوم در فیلم را نشان می­دهد. او سپس سراغ اهمیت این تفکر و به طور کلی اهمیت عنصر آب در سینمای رنوار (Renoir) می­رود و سعی می­کند ریشه­های آن را کشف کند. او نشان می­دهد که رنوار در این مسیر از آثار پدرش که یکی از مشهورترین نقاشان امپرسیونست بوده و دیگر نقاشان این مکتب تأثیر زیادی گرفته است. نویسنده سپس سراغ توضیح منابع الهامی که ممکن است روی فیلم تأثیر گذاشته باشند می­رود و به آثار نویسندگانی نظیر شکسپیر و جورج برنارد شاو (George Bernard Shaw) اشاره می­کند که نمایشنامۀ اصلی، شخصیت­پردازی­ها و به علاوه از طرفی نوع فیلمسازی رنوار تحت تأثیر آنها بوده است. در ادامه نویسنده پس از ارائۀ تحلیل مختصری دربارۀ موسیقی متن و ارتباطش با سکانس­های کلیدی فیلم به سراغ بررسی نمایشنامۀ اصلی می­رود و ویژگی­های آن را به شکل مفصل­تری با اثر رنوار مقایسه می­کند. او سپس به اهمیت کار میشل سیمون (Michel Simon) بازیگر فیلم اشاره می­کند که خود با توجه به ذخیرۀ مطالعاتی­اش چه تأثیراتی روی روند پیشروی داستان و بازنمایی­اش به شکل حاضر در فیلم گذاشته است و در حقیقت به لحاظ ایدئولوژیکی توانسته با شخصیت بودو یکی شود. او سپس باقی شخصیت­های فیلم را بررسی می­کند و نشان می­دهد شخصیتی که به نوعی نقش مقابل بودو را بازی می­کند چه نمادی دارد و این تقابل در سکانس­های مختلف چه شکلی به خود می­گیرد. بودو نخست در مقابل قرار گرفتن در هر چارچوبی مقاومت می­کند اما به تدریج نگرشش تلطیف می­شود اما درست جایی که فکر می­کنیم تغییر کرده که شخصیت سابقش باز می­گردد که این پایان­بندی در نمایشنامۀ اصلی به این شکل نیامده است.