هدف از نوشتن این کتاب ترغیب حقوق خوانندگان برای شناسایی مبانی و مقتضیات نظام حقوق ایرانی است و شاید کمینه اثرش این باشد که اگر روزی اندیشمندی بر آن شد تا کتابی در اندیشه های حقوقی بنگارد، به جان مایه های نهفته در اساطیر ایرانی و دوران پیشا تاریخی ایران زمین چون هلیل رود، مرهشی و ایلام در هزاره های پنجم و چهارم پیش از میلاد و قانون نامه های بین النهرین باستان و آن چه از تمدن ایران زمین به یادگار مانده، نظری اندازد. در ابتدای کتاب آمده است: " اگر تلاش های نخستین جوامع بشری در قاعده مند نمودن تعاملات میان افراد جامعه با یکدیگر و مناسبات میان جامعه و حاکمان را - با مسامحه - قانونگذاری فرض نماییم، ناروا نیست که بگوییم ایرانیان از اولین هایی بودند که به وضع قوانین در جامعه روی آوردند. با توجه به اکتشافات باستان شناسی و متون حقوقی به دست آمده از شوش و بین النهرین نیز محرز است که ساکنان حوزه ی تمدنی فلات ایران، در زمرهی نخستین جوامع بشری در وضع قانون بوده اند. از منظر علمی، تاریخ حقوق از دوران اختراع خط - تقریبا ۵۳۰۰ سال پیش - قابل بررسی است. اختراع خط که منتسب به شوش در خوزستان و اوروک در بین النهرین است، متعاقب یکجانشینی و ایجاد شهرها و مترتب بر اقتضائات شهرنشینی، در نتیجه ی شکل گیری تمدن در جنوب غربی فلات ایران و بین النهرین به وجود آمد و به ضرورت ادارهی امور جاری، خط برای ثبت وقایع - بدوأ امور مالی و حسابداری - و ابزاری به منظور مدیریت جامعه ابداع گردید."