در جلد نخست، از سرچشمه‌های فلسفه قاره‌ای در کانت و نخستین واکنش‌ها به فلسفه انتقادی وی آغاز می‌شود، و تصویری کلی از ایده‌آلیسم آلمانی -جنبشی مهم در فلسفه از اواخر سده هجدهم تا اواسط سده نوزدهم- ارائه می‌شود. دوره‌ای که در جلد نخست بدان پرداخته می‌شود، افزون بر کانت، زیر نفوذ فیشته، شلینگ و هگل قرار داشت، و آثار ایشان نه تنها فلسفه، بلکه هنر، الهیات و سیاست را نیز تحت تاثیر قرار داد. در این مجلد به هردر نیز پرداخته می‌شود، چرا که از هم‌روزگاران جوان‌تر کانت بود و خوانندگان آثار او، یعنی شیلر و شلگل در شکل‌گیری بخش بزرگی از تاثر بعدی هنر، ادبیات و زیبایی‌‌شناسی از کانت موثر بودند. هم‌چنین به "هگلیان جوان" -برونو بائر، لودویگ فویرباخ و داوید فریدریش اشتراوس- پرداخته می‌شود که نوشته‌هایشان بر انگلس و مارکس اثر می‌گذاشت؛ هم‌چنین به سنتی از تفکر آرمان‌شهری فرانسوی نزد چهره‌هایی چون سن‌سیمون، فوریه و پرودون پرداخته می‌شود. افزون بر منتقدان متقدم کانت- مانند یاکوبی، راینهلد و مایمن- هم‌چنین توجه ویژه‌ای به منتقد متاخر ایده‌آلیسم آلمانی، آرتور شوپنهائر شده که نقد و از آن خودسازی وی نسبت به نظریه‌های شناخت، تاثیری قطعی بر فریدریش نیچه داشت.