پل رودخانه درینا رمانی تاریخی از ایوو آندریچ نویسنده یوگسلاوی است. این پل حول پل محمد پاشا سوکولوویچ در ویشگراد می چرخد که بر روی رودخانه درینا قرار دارد و به عنوان شاهدی خاموش از تاریخ از زمان ساخت آن توسط عثمانی ها در اواسط قرن شانزدهم تا تخریب نسبی آن در طول جنگ جهانی اول می باشد. داستان حدود چهار مورد را شامل می شود. آندریچ از سال 1939 تا 1941، در سال های اولیه جنگ جهانی دوم، سفیر یوگسلاوی در آلمان بود و در آوریل 1941، در پی تهاجم محور آلمان به یوگسلاوی توسط آلمان ها دستگیر شد. در ژوئن 1941، او اجازه یافت به بلگراد تحت اشغال آلمان بازگردد، اما در شرایطی که برخی از زندگینامه نویسان آن را به حبس خانگی تشبیه می کنند، در آپارتمان یکی از دوستانش محبوس شد. این رمان یکی از سه رمانی بود که آندریچ در چند سال بعد نوشت. هر سه در سال 1945 و پس از آزادی بلگراد از چنگال آلمانی ها به صورت متوالی منتشر شدند. پل روخانه درینا در مارس همان سال منتشر شد که با استقبال گسترده مردم روبرو شد. در سال 1961، آندریچ جایزه نوبل ادبیات را دریافت کرد و آثار او مورد شناسایی بین المللی قرار گرفتند. پل رودخانه درینا همچنان شناخته شده ترین اثر آندریچ است. امیر کوستوریکا، فیلمساز صربستانی، در حال برنامه ریزی اقتباسی سینمایی از این رمان است که برای آن شهر ساختگی به نام آندریچ در نزدیکی پل ساخته است که پس از جنگ جهانی اول بازسازی شد و توسط یونسکو به عنوان میراث جهانی اعلام شد. یک پسر جوان صرب از اطراف ویشگراد توسط عثمانی ها به عنوان بخشی از مالیات از مادرش گرفته می شود. مادر پسر به دنبال پسرش در حال زاری می رود تا اینکه به رودخانه درینا می رسد، جایی که او را با کشتی می برند و دیگر نمی تواند دنبالش برود. پسر جوان به اسلام گروید و نام ترکی محمد را به او اختصاص داد و به مهدی پاشا سوکولوویچ معروف شد.