"شلوارهای وصله دار" مجموعه‌ای از داستان‌ها به قلم "رسول پرویزی" است که قبلا در مجله سخن در یک دوره ده ساله منتشر شده بود. چاپ اول این کتاب در سال 1336 منتشر شد. داستان‌های کتاب با صدای راوی اول شخص نوشته شده است و طوری گفته می شود که گویی راوی خاطرات گذشته را تعریف می‌کند. "شلوارهای وصله دار" از "رسول پرویزی" با سبکی زیبا و ساده، با کلمات محاوره‌ای و شکسته نوشته شده است. عبارات عامیانه‌ی مردم در طول رمان ظاهر می‌شود و تصویری واضح را از فضایی که "رسول پرویزی" توصیف می‌کند در اختیار خواننده قرار می‌دهد. داستان "شلوارهای وصله دار" در شیراز می‌گذرد و راوی روزگاری را توصیف می‌کند که پوشیدن لباس فرم و استفاده از کلاه پهلوی الزامی بود و ماموران شاه سعی کردند این نوع لباس را از طریق قوانینی نظیر محدودیت در مدرسه بین شیرازی‌ها جا بیاندازند که همچون مردم بسیاری از شهرهای دیگر، با مخالفت مردم روبرو شدند. راوی روایت "شلوارهای وصله دار" یکی از دانش‌آموزان است و روزی را توصیف می‌کند که هر بچه‌ای که کت و شلوار نمی پوشید، لباسش را جلوی مدرسه می‌بریدند. او همچنین حوادث سرگرم کننده‌ای که در نتیجه‌ی این محدودیت‌ها رخ می‌داد را وصف ‌می‌کند و اوقات مفرحی را برای خواننده رقم می‌زند. "شلوارهای وصله دار" از "رسول پرویزی" اثری مملو از حرف و صحبت است و داستان‌هایی درباره افرادی است که روزهای ساده‌ای را سپری نکرده اند. "رسول پرویزی" خاطره‌های دوران کودکی و نوجوانی خود در جنوب ایران را در پس‌زمینه‌ای فرهنگی اجتماعی به رشته‌ی تحریر درآورده است و "شلوارهای وصله دار" یک اثر ادبی کم‌نظیر است که ترکیبی از کمدی، واقعیت و حس نوستالژی است.