بهترین دوستم بانکی گاهی انگار سگ کوچولویم است. برای همین آن روز که دیدم از یک گربه کوچولو خوشش آمده، خیلی برایم عجیب بود. حدود هشت میلیون سال پیش بود. من و بانکی داشتیم از مدرسه برمی‌گشتیم که رسیدیم جلوی فروشگاه فیکو. تابستان در راه بود و ویترین‌ها پر بود از وسایل شنا و چیزمیزهای تعطیلات. بانکی با نیش باز گفت: «می‌گم که! این رو برای شارونلا بخر!» اشاره‌اش به یک دسته‌گل آفتابگردان مصنوعی بود. از وقتی شارونلا به من گفته داداش دماغ قشنگم بانکی گیر داده که او از تو خوشش می‌آید. گفتم: «خفه شو بانکی!» و به دماغم نگاه کردم و سعی کردم بفهمم کجایش قشنگ است. دماغم را چین دادم ببینم بهتر می‌شود یا نه و زیر لب گفتم: «آخه چطوری یه نفر می‌تونه به یه نفر دیگه بگه دماغ قشنگ؟ دماغ ساخته شده برای بو کردن چیزها.» فکر کردم ببینم کسی هست که از دماغ بانکی خوشش بیاید و تنها کسی که به ذهنم رسید آن یکی بهترین دوستم بود؛ نانسی ورکن ورکن. نانسی هم انگار یک جورهایی گربه کوچولوی من است.