امروزه تقریبا هر اقتصادی در جهان بر پایه سرمایه داری سامان یافته است. اما در عین حال از سرمایه داری تقریبا همه جا با نا امیدی و ناکامی و بدگمانی یاد می کنند و جالب اینکه هیچ کدام از این نقدها تازه نیستند و از همان آغاز سرمایه داری مثل سایه دنبالش بوده اند. سرمایه داری صرفأ نظامی اقتصادی نیست بلکه تأثیرات سیاسی و فرهنگی ژرف دارد و به هویت آدمی، انگاره آدمیان از خودشان، روابط آدمیان با یکدیگر و علایق و سلایق مردم نیز سمت و سو می دهد. نظامی که به اسم سرمایه داری می شناسیم هم به طرز شگفت آوری بار آور است و هم بسیار دردسرساز مخالفان سرمایه داری معتقدند از جمله معایب سرمایه داری این است که نابرابری بسیاری ایجاد می کند، برای بازگشت فوری سرمایه بیشتر از منافع درازمدت ارزش قائل است، ما را به فراورده های نالازم معتاد می کند و علی رغم مخاطرات بالقوه فاجعه آمیز، مردم را به مصرف بیش از اندازه از منابع جهان ترغیب می کند و قدرت بیشتر و بیشتری را در دست نخبه های کم تعداد ثروتمند و قدرتمند جمع می کند؛ قدرتی که به لحاظ دموکراتیک پاسخگو نیست. امروز در روزگاری زندگی می کنیم که در مقام یک جامعه داریم بحران ایمان به سرمایه داری را در مقام موتور محرک پیشرفت اقتصادی و اجتماعی بشر تجربه می کنیم. در مقابل، مدافعان سرمایه داری معتقدند اَنگ زدن به نظام سرمایه داری و این نظام را مسبب گرفتاری های جامعه دانستن یعنی در پی نوعی بلاگردان اخلاقی بودن آن ها معتقدند بازار آزاد صدها میلیون نفر را در سراسر جهان از فقر و فلاکت رهانیده است. همچنین معتقدند سرمایه داری ابزاری قوی برای پالودن محیط زیست، ترویج حقوق بشر و آزادی سیاسی و نیز حمایت از انواع و اقسام پیشرفت ها در زمینه تکنولوژی است؛ پیشرفت هایی که زندگی ما را بسیار بهتر کرده اند. از نظر هواداران سرمایه داری راه حل این معضلات واقعی و اضطراری که جامعه ما با آن ها روبه روست (مثل محیط زیست و نابرابری اقتصادی)، در یک کلمه آزادی بیشتر و بازار گسترده تر و خلاصه گرایش بیشتر به سرمایه داری است. در این مناظره مدافعان و مخالفان سرمایه داری له و علیه آن به بحث می نشینند و درباره این بحث می کنند که آیا نظام سرمایه داری شکست خورده است و وقت آن رسیده که به فکر نظام دیگری باشیم؟