تعمیر زندگان ترسیمی دقیق، شاعرانه و انسانی است از تجربه‌ی پریشان‌حالی و بلاتکلیفی وحشتناک نزدیکانِ بیمارانی که در کما هستند. تعمیر زندگان خط نازک و خاکستری‌ رنگی می‌کشد میان مرگ و زندگی، و پرسش‌های زیادی درباره‌ی مرگ و زندگی و حیات‌بخشی و مسئله‌ی اهدای عضو مطرح می‌کند. تعمیر زندگان رمانی درباره‌ی پذیرش واقعیت است و پذیرش مرگ عزیزترین‌ها و دوام‌آوردن و امید، که به بهترین شکل نگاشته شده است. تعمیر زندگان افکار و ذهنیات انسان‌هایی را که اهدای عضو عزیزانشان را نمی‌‌پذیرند هم به خوبی نشان می‌هد. نسبت بدن با خاطره و اثری که هر فرد بر جهان می‌گذارد و حالت نمادین بدن فرد ازدست‌رفته در ذهن عزیزانش چیزی نیست که به این راحتی بتوانیم از کنارش بگذریم و نویسنده هم آن را ساده‌سازی نمی‌کند. به‌راستی هم که قلب فقط یکی از اعضای بدن نیست بلکه انگار خودِ خود فرد است. مسئله‌ی اهدای عضو امروزه دیگر یک واقعیت پزشکی جهان معاصر است و تعمیر زندگان توانسته هم آن را به‌شکلی علمی روایت کند و هم ابعاد فلسفی و تاریخی آن را به بهترین شکل و در موقعیت‌هایی عمیقاً انسانی و تکان‌دهنده نشان دهد.