کتابی که در دست دارید ، از این حیث قابل توجه است که در آن یک پزشک اهل قلم به نویسندگان ایرانی می پردازد و قصه آشنایی‌های خود را با نویسندگان و هنرمندان بازمی‌گوید . سرمد قباد پزشک است اما دلش با نوشتن است . نوشتن را دوست دارد . نویسندگان را هم دوست دارد و اگر کرونا بگذارد در تمامی مجالس مربوط به بزرگداشت اهل فرهنگ و هنر با اشتیاق حضور می یابد . خود نیز اهل فرهنگ است . خوب می نویسد . ساده می نویسد . روان می نویسد . نثرش بین او و خواننده‌اش فاصله نمی‌اندازد . صفت جوهری نثر را که انتقال مطلب به خواننده است بی‌عشوه و پیچیدگی حفظ می کند . عشق و علاقه‌اش را به موضوع نوشته هایش که غالبا زندگی و رفتار نویسندگان و شاعران و هنرمندان است ، بروز می دهد . به صفات برجسته‌ی نویسندگان و هنرمندان یا خلق و خوی آنان توجه می کند. احساسات خود را نسبت به آنان با خلوص و صداقت آشکار می کند و ... و این همه نوشته‌هایش را خواندنی و جذاب کرده است . (بخشی از مقدمه کتاب )