ایروینگ استون برای نوشتن این زندگینامه چندین سال را در ایتالیا به مطالعه آثار میکل آنژ پرداخت و نتیجه آن را در کتاب خود منتشر کرد. کتاب روایت خود را از کودکی میکل آنژ آغاز می کند و همراه با رنج میکل آنژ برای پیکر تراش شدن و سرمستی او از پیکر تراش شدن داستانی زیبا از لحظات مهم میکل آنژ ارائه می دهد . موفقیت کتاب نه بخاطر مستندات آن بلکه به خاطر خیالات استون در هنگام نوشتن زندگینامه است که آن را از یک گزارش معمولی زندگی به رمانی زیبا و مهیج تبدیل کرده است. به طوری که خواننده همدل با میکل آنژ در روح مشتاق او شریک می شود. پدر میکل آنژ همواره با هنرمند شدن میکل آنژ مخالف بوده و هنرورزی را شغل بی درآمدی می دانسته که برای خاندان اصیل او نقطه ننگی به حساب می اید . میکل آنژ اما به این اعتقادات پدر بی محلی می کند و ساعت ها وقت خود را درمعدن سنگی در فلورانس به تراشیدن سنگ سپری می کند. او نقاشی را به خاطر بی بعد بودن دوست ندارد و همواره فکرش در گرو مرمر، سنگ و مجسمه های عظیم خدایان است. استادان او با اینکه به استعداد او واقف هستند اما از کله شقی او می رنجند . میکل آنژ همیشه درگیر نزاع هایی با خانواده خود ، سفارش کننده ها و مقامات مذهبی است . او همانند داوینچی جسد انسانها را برای دست یابی به تصویری برتر از انسان کالبد شکافی می کند. در دورانی که هنرمندانی همچون داوینچی پیکر تراشی را خوار می شمارند این هنر تعالی می بخشد.