اسم من «کاما-لا» تلفظ می‌‌شود. تلفظش با کاما شروع می‌شود، مثل همان علامت نوشتاری. معنایش «نیلوفر آبی» است که در فرهنگ هند نمادی بسیار پراهمیت و ارزشمند است. نیلوفر آبی زیر آب رشد می‌‌کند، گلش تا بالای سطح آب می‌‌آید اما ریشه‌‌هایش محکم در رودخانه‌‌ی زیر پایش گره می‌‌خورند. دوست دارم بدانید این کتاب چقدر برای من جنبه‌‌ی شخصی دارد. این کتاب داستان خانواده‌‌ی من است. داستان کودکی‌‌ام. داستان زندگی‌ای که از کودکی تا به امروز برای خود ساختم. چالشی که هر روز برای خودم قرار می‌دهم این است که بخشی از راه‌حل باشم و برای نبردهای پیش رو جنگجویی پرانرژی. وقتی زمان بالازدن آستین‌ها‌ی‌مان می‌رسد، دست‌های‌مان را بالا نبریم؛ نه حالا، نه فردا، نه هیچ‌وقت. سال‌ها بعد، بچه‌ها و نوه‌های‎مان سرشان را بالا می‌گیرند و چشم‌درچشم ما می‌شوند و از ما می‌پرسند وقتی‎که اوضاع آشفته بود، ما کجا بودیم؟ از ما می‌پرسند آن زمان چگونه بود؟ نمی‌خواهم فقط به آن‌ها بگوییم چه حسی داشتیم، می‌خواهم به آن‌ها بگوییم چکار کردیم.