رمان بادبادک ‏باز ما را به ایّامی می برد که رژیم سلطنتی افغانستان در میان بی‏ خبری مردم سقوط می ‏کند و این کشور دستخوش تحولاتی می‏ شود که تا امروز شاهد آنیم. اما در این رمان حوادث سیاسی گذرا و حاشیه‏ ای است و داستان اصلی آن زندگی دو پسر است که با هم در یک خانواده بزرگ می‏ شوند و از یک پستان شیر می ‏نوشند و دوستی عمیقی بینشان شکل می ‏گیرد. ولی دنیای این دو در عین حال از هم جداست: امیر ارباب ‏زاده است و مالک خانه و ثروت پدر و حسن نوکرزاده و از قوم هزارَه و پیوسته پامال تاریخ. بادبادک ‏باز دربار? دوستی و خیانت و بهای وفاداری است. دربار? علایق پدر و پسر است و تسلط پدر، دربار? عشق و ایثار است و دروغهاشان، دربار? دور ماندن از اصل است و تمنّای بازگشت به آن. رمان در روایتی شیرین و جذاب، در گذر از مصائب زمانه جای امیدواری باقی می ‏گذارد: بادبادک (مظهر خوبی و دوستی و رهایی) سواد و دانش و بازشدن چشم به روی جهانی دیگر، نقش قصه ‏گویی در ایجاد تفاهم، عشق و خلاصه جلوه ‏های گوناگون فرهنگ یک ملت زنده، نشان می ‏دهد که به قول خودشان «زندگی میگذره» یا به عبارت دیگر، زندگی همچنان ادامه دارد.