کتاب ساعت بغداد: «اگر آدم صدای تاب خوردن آونگ را نشنود، زمان به چه درد می­ خورد؟ دوست داشتم با این شیء ظریف صحبت کنم که نیم­ گام به پس برمی ­داشت و نیم ­گام به پیش.» « ساعت بغداد » نوشته شهد الراوی مخاطبش را به سفری در تاریخ می­برد؛ به عراق. دختر جوانی سیر زندگی­ اش را از دهه نود تا اوایل قرن بیست­و­یکم بازگو می­کند. از روزگاری پرتلاطم و آبستن حوادث (جنگ خلیج فارس) و عراقی که به واسطه سلطه ­اش بر کویت باید تاوان جاه­ طلبی ­اش را بدهد. تاوانی که با تحریم ­های اقتصادی سازمان ملل همراه است و دوران تازه­ای را رقم می ­زند. دورانی ­که برای ساکنانش نیز پیامدهایی دارد و انتخاب­ هایی گریزناپذیر. « شهدالراوی » در داستانش از شهری سخن می­ گوید که بهشتی خیالی است؛ دست­ ساز است و بهره­ گرفته از رئالیسم جادویی. رئالیسم جادویی که رمان با بهره­ گیری از آن دلنشین و خواندنی شده است. قهرمانان که از قشر زنان و دختران جامعه انتخاب شده ­اند، آرزوهای بزرگی در سر­ دارند و می­خواهند سری در سرها دربیاورند. آن­ها نسخه­ای از اثر جاویدان مارکز بزرگ (صدسال تنهایی) را دست به دست می کنند و خود را در بازسازی تخیلی گذشته کلمبیا رها می کنند. داستان با آلام و عشق­ ها و رویاهای آینده آنان پیش می­رود.