این کتاب عصاره احساسات و شور و شوق دانشجویانی است که هنوز پس از پنجاه سال به دانشکده خود عشق می‌ورزند، بنابراین به صورت عام تنها یاد خاطرات دوران دانشجویی را در دل کسانی زنده نمی‌کند که در سال‌های جوانی در دانشکده علوم ارتباطات اجتماعی درس خوانده‌اند بلکه به مثابه مشت نمونه‌ی خروار تداعی‌کننده خاطرات همه کسانی است که زمانی در دانشکده‌ای و دانشگاهی درس خوانده‌اند ، در خیابانش قدم زده‌اند ، شاد و بی‌خیال از پله‌هایش بالا رفته‌اند ، به شوخی و شیطنت پرداخته‌اند و در کلاس‌های استادان طراز اولش دانش آموخته‌اند. در عین حال این کتاب به طور خاص ، ادای دین به دانشکده‌ای است که در سال 1346 به نام موسسه عالی مطبوعات و روابط عمومی بنیاد شد و فارغ‌التحصیلانش چه در عرصه روابط عمومی و چه در عرصه روزنامه‌نگاری نقش خود را بر زمانه زدند و از آن سرافراز و تاثیرگذار بیرون آمدند، موسسه‌ای که در مدت کوتاهی به دانشکده‌ علوم ارتباطات اجتماعی ارتقا یافت و تاثیر آن در پنجاه سال اخیر بر روزنامه‌نگاری ایران به نسبت و بر روابط عمومی ایران به طور مطلق انکارناپذیر است. سال‌های دانشکده شامل چند بخش است. یادداشت‌های دانشجویانی که در آن سال‌ها جوانانی جویای نام بوده‌اند و بعدها در مطبوعات و ادارات روابط عمومی مشغول به کار شده‌اند ؛‌ گفتگو با استادانی که هرچه در جان خود داشتند در کف اخلاص نهادند و به دانشجویان خود هبه کردند. بنابراین جا دارد که به آنها ادای دین شود و امیدواریم این کتاب تا اندازه‌ای از عهده برآمده باشد، عکس‌ها و خاطراتی که از دوران دانشکده در آلبوم دانشجویان به یادگار مانده و البته روابط فارغ‌التحصیلانی که بعدها در اجتماع و دوران کار با یکدیگر مرتبط بوده‌اند. در یک کلام این کتاب ادای دین به دانشکده‌ای است که پنجاه سال از تاسیس آن می‌گذرد و هنوز دانش‌آموختگانش بدان عشق می‌ورزند.