بدبختی متعدد است؛ و فلاکت خاک، متنوع. با فراتر رفتن از گستره افق به سانِ رنگین‌کمان، رنگمایه‌های بیچارگی را به گونه‌گونیِ رنگهای آن کمان خواهیم یافت ــ همان اندازه متمایز، اما به همان سان، تنگ درهم آمیخته. فراتر رفتن از گستره افق به سان رنگین‌کمان! چگونه است که من از زیبایی، گونه‌ای زنندگی برکشیده‌ام؟ ــ از پیمانِ صلح، لبخند اندوه؟ اما، همچنانکه در اخلاقیات، پلیدی دنباله‌ای از نیکی است، در واقعیت نیز، شادی از اندوه زاده می‌شود. تشویشِ امروز، یا زاییده خاطره خوشبختی گذشته است، یا حاصل رنجهایی که ریشه آنها در لذاتی است که ممکن بوده است باشند. نام تعمیدی من، یوجیوس است؛ نام خانوادگی‌ام را بازگو نخواهم کرد. با اینهمه هیچ برجی در این سرزمین نیست که کهنسال‌تر از خانه دلگیر و خاکستری موروثی من باشد. تبار ما را نژادی خیالپرداز خوانده‌اند؛ و در بسیاری از جزئییات، مدارکی بیش از حد کافی برای تأیید این باور هست: در ویژگیهای عمارت خانوادگی، در نقاشیهای دیواری تالار اصلی، در پرده‌های خوابگاهها، در حکاکیهای ستونهای قورخانه، در تزئینات اتاق مطالعه، و سرانجام، در ماهیت بسیار ویژه محتویات کتابخانه