روزنامه نگاری به خاطر سروکار داشتن با اقشار و فعالیت های اجتماعی مختلف به تدریج چنان اهمیت و گسترش یافته که بسیاری از جامعه شناسان آن را قوّۀ چهارم در کنار سه قوّۀ مجریه، مقننه و قضائیه- در حکومت های مردم سالار دانسته اند. یکی از مباحثی که به ویژه در چند دهۀ اخیر مورد توجه پژوهشگران و جامعه شناسان قرار گرفته، جامعه شناسی روزنامه نگاری است. در این حوزه از دانش، جامعه شناسان جنبه های گوناگون روزنامه نگاری را به عنوان پدیده ای اجتماعی، از جهات مختلف (وسایل ارتباط جمعی، گردانندگان و دست اندرکاران آن، پیام های ارتباطی، سبک های نگارشی، مخاطبان، آثار اجتماعی ارتباطات، و جامعه شناسی تاریخی روزنامه نگاری) مورد تحقیق قرار داده اند. اریک نووو، استاد رشتۀ علوم سیاسی در دانشگاه های فرانسه، در این کتاب در شش فصل به همین مباحث می پردازد: پیدایش یک حرفه، فضای روزنامه نگاری امروز، روزنامه نگاران در محل کار، نگارش در روزنامه نگاری، قدرت روزنامه نگاری، و بحران ها و تجدید حیات روزنامه نگاری.