مکبث یکی از چهار تراژدی بزرگ شکسپیر است. روایتی‌ست از جنایت و مکافات که بر چهار ستون جادوگری، جنایت، ظهور ارواح خبیث و شکوه ادبی قرار دارد. شکسپیر در اوج اوستادی خود، آن‌ها را به گونه‌ای تاثیرگذار، مهیج و به یادماندنی در هم آمیخته است. نمایشنامه مکبث، اگر در اوج آفرینش‌های هنری شکسپیر قرار نداشته باشد، بی‌گمان از بزرگترین دستاوردهای ادبی-تئاتری اوست. شکسپیر این نمایش را در حالی نوشت که سه اثر بزرگ دیگر خود، هملت، اوتللو، شاه‌لیر و چندین اثر دیگر را به پایان رسانده بود و بی‌ترید در کمال استادی و شکوفایی ذهنی قرار داشت و نیاز تماشگر تئاتر را به خوبی ‌می‌شناخت. به خوبی می‌دانست چگونه اثری بیافریند که طیف گسترده‌ی تماشاگران دانشور و کم دانش را خوش آید. نمایشنامه مکبث، داستان موازی ندارد و بازی یکسره گرد شخصیت نخست می‌گذرد. داستان از شرح بلند‌پروازی‌های وی آغاز می‌شود. توطئه و جنایات او برای رسیدن به هدفش نمایانده می‌شود و سپس شرح نگون‌بختی او و همسرش می‌آید، و داستان نیرو گرفتن مخالفان برای بر‌اندازی‌اش.