کتاب تهران 57/ بی یارترین یار خودم من ... همبستر شب های خویشم ... پروانه ی شمع خودم من ... ْدم حوای خویشم ... این غم بی پایان من را ... کیست که پایان دهد آخر ... این من بی سامان من را ... کیست که سامان دهد آخر.
1 2 3 4 5
عنوان بررسی *
متن بررسی *
0 نظر