آتش بدون دود رمانی 3 جلدی است به قلم نادر ابراهیمی که نویسنده بخشی از آن را در سال ‍۱۳۵۲ نگاشت. نادر ابراهیمی در جلد اول از زیبایی‌های ترکمن‌صحرا صحبت می‌کند و در بخش‌های بعدی، از مبارزات انقلابی معاصر در قالب داستانی خواندنی می‌گوید. جلد دوم و سوم جنبه سیاسی و تاریخی دارد. رمان رئالیستی است؛ اما وجود بخش‌هایی چون احساس‌گرایی بیانگر آن است که نویسنده گاهی به رمانتیسم روی آورده است. اولین چاپِ رمان در سال ۱۳۵۸ بود. آتشْ بدون دود روایتگر زندگی سه نسل از مردم صحرانشین ترکمن است از عهد قاجار و پادشاهی ناصرالدین‌شاه تا پهلوی دوم و حکومت محمدرضا پهلوی. آتشْ بدون دود رویارویی علم و جهل است. اختلاف‌نظر نسل‌ها را بیان می‌کند. عشق و افسانهٔ ترکمن را به تصویر می‌کشد و از پایبندی به اعتقادات و وطن‌دوستی می‌گوید. ابراهیمی با نوشتن این رمان جایزهٔ لوح زرین و دیپلم افتخار «بیست سال ادبیات داستانی ایران» را از وزارت فرهنگ‌ و ارشاد اسلامی دریافت کرد و جوایزی نخستی چون براتیسلاوا، تعلیم‌وتربیت یونسکو و کتاب سال ایران را گرفت.