فلسفه کواین با ابعاد متنوعی که دارد، نه فقط تجسم بارز تحول نگرش و رهیافت های فلسفی در قرن بیستم است، بلکه از آن نیز فراتر می رود و در این کار نقاط عطفی در بطن فلسفه ی معاصر خود پدید می آورد. فلسفه ی کواین را در عین تعلق خاطر به جریان های اصلی فلسفه ی دوران و تاثیرپذیری از این جریان ها، یعنی پوزیتیویسم منطقی و اصالت عمل، نمی توان به یکی از آنها فروکاست، بلکه او با تاثیرپذیری و فراروی توامان، نظامی بر می سازد که مختص خود اوست.
0 نظر