کتاب عقل مذکر: این مدعای رایج در مبادلات فلسفی کنونی که عقل «مردانه» است، ناگزیر این فکر را به ذهن متبادر می‌کند که هر آنچه برای مرد معقول و درست است ممکن است به هیچ‌وجه در مورد زن صدق نکند. پس جای تعجب نیست اگر دغدغه فلسفه معاصر درباره آرمان‌های ما از عقلانیت بیشتر ناظر به مباحث نسبی‌گرایی باشد، با این امکان که حقیقت ممکن است بسته به فلان فرهنگ یا فلان دوره زمانی فرق کند. نسبی‌گرایی ایرادی اساسی به رجزخوانی‌هایی است که عقل از دیرباز در مورد کلیت داشته است به این‌که می‌تواند بازنمون‌هایی از یگانه جهان واقعی به دست دهد که حقیقتی نهایی دارند. است به هیچ‌وجه در مورد زن صدق نکند. پس جای تعجب نیست اگر دغدغه فلسفه معاصر درباره آرمان‌های ما از عقلانیت بیشتر ناظر به مباحث نسبی‌گرایی باشد، با این امکان که حقیقت ممکن است بسته به فلان فرهنگ یا فلان دوره زمانی فرق کند. نسبی‌گرایی ایرادی اساسی به رجزخوانی‌هایی است که عقل از دیرباز در مورد کلیت داشته است به این‌که می‌تواند بازنمون‌هایی از یگانه جهان واقعی به دست دهد که حقیقتی نهایی دارند. حال در شرایطی که این همه علاقه و توجه به باورها و حقیقت هست، اگر مدعی شویم که عقل، برخلاف این‌که می‌گویند فرقی از لحاظ دو جنس نمی‌کند، احتمالاً خیلی هم «مردانه» است، شاید ادعایی نامعقول به نظر رسد. در این کتاب مردانه بودن عقل انسان تنها به یکسو نگری سطحی زبان خلاصه نمی‌شود، بلکه ریشه‌های آن در دل سنت فلسفه غرب نهفته است. اعتماد به عقلی که جنسیت نمی‌شناسد خودفریبی نبوده است.