کتاب مثنوی هفت اورنگ/ روح تو مرغ سدره نشین است و تن قفس ... مرغ از قفس همیشه پریدن کند هوس ... آن نوع زی که چون قفست بشکند اجل ... تا روضه جنان نکنی روی باز پس ... آراسته برای تو بستان سرای خلد ... و اینجا تو شادمان بتماشای خار و خس.
1 2 3 4 5
عنوان بررسی *
متن بررسی *
0 نظر