کتاب فلسفه طنز: این کتاب بازگشتی به فلسفه طنز است. فلسفه یک چیز، چیستی آن و جایگاهش در زندگی بشری را به پرسش می‌گیرد و آن را ارزیابی می‌کند. در این کتاب سؤال‌هایی رایج خواهیم پرسید از این‌که آیا طنز ذات دارد و این‌که چه وقتی خندیدن نادرست است. ولی به پرسش‌هایی مهجور از قبیل این‌که چرا طنز با تظاهرات عجیب چهره و نوع خاصی از تنفس که به خنده می‌شناسیم ارتباط دارد، چرا خنده مسری است و آیا کمدی به اندازه تراژدی ارزشمند است هم می‌پردازیم. اگرچه تحقیقات آکادمیک درباره طنز معمولاً متمرکز بر متن‌های خیالی همچون لطیفه است، نویسنده به طنزی اولویت می‌دهد که در لحظه تولید می‌شود، مثل آنچه در مکالمات روزمره می‌شنویم و نیز آن‌هایی که در موقعیت واقعی می‌یابیم. آن‌گاه برای اطمینان داشتن از این‌که توصیفات و ارزیابی‌های من پذیرفتنی‌اند، آن‌ها را با نمونه واقعی فراوانی خواهیم سنجید. ایده اصلی این کتاب این است که در طنز، ما یک تغییر ناگهانی را در وضعیت ذهنی‌مان تجربه می‌کنیم که من آن را انتقال شناختی می‌نامم و در شرایط معمولی، یعنی اگر آن را جدی می‌گرفتیم، ناراحت کننده می‌بود.