کتاب بر میز بی گلدان/ به کوچه که می رسم پاییز می شود ... خانه دلگیر نیست ... در را که باز کنی ... بی آنکه نامم را پرسیده باشی ... تو سنگ نیستی ... اما این رود ... به خانه ی تو که می رسد ... مرداب می شود ... همه سال را به دنبال چیزی گشته ام که بپوشم ... چمدانم را باد گفته بود که می آورد.
0 نظر