دکتر صدرالدین طاهری در این کتاب از فضای آموزشی سخن میگوید و از مشکلات دانشجویان و تبعیضها و احساس خطرها و محدودیتها و آنچه که فضای دانشگاه را که باید فضایی برای رشد هرگونه آزادیِ اندیشه و بیان و دانستنِ نادانستهها و کشفِ کشفنشدهها و گشودنِ رازهای فاشنشده باشد، به نوعی به فضای ترس و ملاحظه و پنهانکاری و ریا تبدیل میکند. این کتاب مدتها در بخش بررسی محبوس بود و نامههای مکرر انتشارات روشنگران برای گرفتن پاسخ دقیق از علل این تاخیر، بیحاصل میماند. اما پیگیری، عاقبت کارِ خودش را کرد و کتاب از زندان آزاد شد!»
0 نظر