کتاب امپراتوری نشانه‌ها: این کتاب برای بارت نه یک «سفرنامه» و نه اثری درباره ژاپن، زیرا همان‌گونه که خود از آغاز می‌گوید، او از یک ژاپن خیالی سخن می‌گوید. به همین دلیل نیز امپراتوری نشانه‌ها را نمی‌توان به هیچ رو کتاب «مفید» برای آشنا شدن با ژاپن دانست. چه بسیار منتقدانی که بدون آگاهی از پرسمان‌های اساسی در اندیشه بارت از این دریچه، به نقد این کتاب پرداخته و به گمان خود با انگشت گذاشتن بر این یا آن نکته، غیر واقعی بودن آن را کشف کرده و دیگران را نیز از آن بر حذر داشته‌اند؛ اما در حقیقت و اصولاً راه ورود به این کتاب را اشتباه گرفته‌اند. بارت در امپراتوری نشانه‌ها، دیدگاهی بیرونی (اتیک)، در مفهوم انسان‌شناختی این واژه را پی گرفته است تا به ژاپن بنگرد. وی در واقع این رویکرد بیرونی را با رویکردی نشانه‌شناختی که فراتر از زمان و مکان خاصی قرار می‌گیرد تلفیق کرده است تا اندیشه‌هایی به غایت ژرف را که حاصل نگاهی عمیق به اشیا، رفتارها و پدیده‌هاست به زبان آورد، در حالی که خود این زبان را تا نهایت آن زیر فشار گذاشته است تا چارچوب‌هایش را بشکند و به فراسوی آن قدم گذارد.