کتاب عشق صوفیانه در آینه ی استعاره/ نگین 19 :کتاب حاضر برگ دیگری از جست‌ و جوگری ‌های درازدامن در باب شناخت و تفسیر عشق از دیدگاه عرفا و حاصل تلاش نگارنده در رسیدن به دریافت و شیوه ‌ی ادراک صوفیه از عشق با استفاده از نظریه ‌ی استعاره ‌ی شناختی است. امروزه این نظریه در دنیای مطالعات زبان ‌شناسی به ‌عنوان یکی از نظریه‌ های مؤثر و پرطرفدار در واکاوی و نقد متون شناخته‌ شده است. در بخشی از متن این کتاب می‌ خوانید: «ژرفا و گستردگی مفهوم عشق در نزد عرفا از یکسو و رازگونگی و بیان‌ ناپذیری آن از سوی دیگر موجب اهمیت و ارجمندی این مفهوم در عرفان و تصوف شده است، به‌ گونه‌ای که از همان ابتدا ایشان برای توصیف و بیان آن متوسل به زبان خاص خود شده‌ اند. در این میان استعاره از جهت قابلیت‌ های تصویرگری و انتقال، مهم‌ ترین ابزار زبانی در ذکر تجربه ‌های بیان‌ ناپذیر عارفان بوده است...»