کتاب حاضر با این هدف نگاشته شده تا اطلاعاتی در مورد زندگی و کتاب‌شناسی ارنست همینگوی ارایه دهد و نگاهی نقادانه به رمان وداع با اسلحه داشته باشد . پس از مقدمه‌ی هارولد بلوم، زندگینامه‌ی مفصل همینگوی آمده که به حوادث مهم زندگی او و آثار مهم ادبی‌اش می‌پردازد. سپس به تحلیل موضوعی و ساختاری اثر پرداخته‌ایم که در آن مضامین مهم، الگوها و درونمایه‌ی رمان وداع با اسلحه نشان داده می‌شود. فهرست شخصیت‌ها که پس از تحلیل آثار آمده، خلاصه‌ای درباره شخصیت‌های اصلی اثر به دست می‌دهد. در ادامه گزیده‌ای از نوشته‌های نقادانه ، برگرفته از کتاب‌هایی که منتقدان برجسته قبلاً چاپ کرده‌اند، ارائه می‌شود. این گزیده‌ها ، گفته‌هایی از نویسنده درباره‌ی اثرش ، بررسی‌های اولیه رمان و همه‌ی ارزیابی‌های انجام‌شده تا به امروز است. بخشی از متن کتاب: عظمت غنایی وداع با اسلحه از چنان مرتبه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی زیباشناختی‌ای برخوردار است که این کتاب را پس از خورشید باز هم می‌دمد ، به بهترین اثر همینگوی تبدیل کرده است. فردریک هنری روی هم رفته یک قهرمان پرشور نیست. آدمی است افسرده ، دل‌مرده، موذی، سرخورده، مجرم ، با گرایشات نیهیلیستی ، خصومت درونی نسبت به زنان، و ذاتاً منفعل ، کاترین بارکلی بسیار ستودنی‌تر است. او دختری است شوخ‌طبع ، حس مرموزی نسبت به آینده دارد و به رغم غرابتش ، خویشتن‌دار است و مستقل ، اما همینگوی بیشتر به فردریک هنری ملال‌آور علاقه دارد و اگر به خاطر بیان زیبای اثر و ترکیب شور و روایت نبود - که به رغم بی‌کفایتی قهرمان داستان و آرمانی کردن کاترین بارکلی ، رمان را به یک داستان امپرسیونیستی ماندگار تبدیل می‌کند - کتاب را به تباهی می‌کشاند. خواه در آرمانی کردن کاترین بارکلی اغراق شده باشد یا نه ، او شخصیت مبهمی دارد. شهامت او کاملا مجاب‌کننده است اما ساده‌دلی‌اش ، یا بنا به آنچه این روزها می‌گویند، گردن نهادن به عشقش نسبت به فردریک ، مایه‌ی دردسر منتقدان شده است. علاوه بر این رنجش فمینیستی خاصی هم به وجود آمده که چرا همینگوی کاترین را می‌کشد که البته حرف مضحکی است. یک رمان مرثیه‌وار نیازمند قهرمانی است که برایش سوگواری شود و اگر قرار است چنین رمانی شکل بگیرد کاترین باید بمیرد.