جان دوست ، نویسنده و شاعر کرد اهل سوریه و مقیم آلمان است. او بیش از هشت رمان نوشته که شماری از آنها به زبان‌های دیگر از جمله فارسی برگردانده شده است. جان دوست در 1993 به جایزه‌ی داستان کوتاه سوریه دست یافت. در سال 2012 جایزه‌ی شعر کردی در آلمان به وی اختصاص یافت... بخشی از متن کتاب : مادرش نمی‌دانست که سعیدش چند روز پیش وقتی وارد خانه شد و چشمش به چشم پریخان گره خورد دیگر کودکیش را فراموش کرد . سعید جوان مایل نبود برای دیدار دوستانش بیرون برود. ترجیح داد در اتاقش بماند و کتاب‌ها دوروبرش باشند. ساعت‌ها به تنهایی سر می‌کرد و از پنجره به حیاط خانه می‌نگریست . پریخان مانند آهویی پریشان هرازگاهی بیرون می‌رفت و کومه‌ی برف را کنار می‌زد یا طبقی مسی در دست داشت و از اتاقی به اتاق دیگر می‌رفت و گاهی به سمت چاه وسط حیاط خانه می‌رفت تا آب بکشد ، تنگ و آفتابه‌ها را پر کند و برگردد... حوری شب که تاج ستاره‌ها بر سر نهاده بود داشت پیر می‌شد. به آرامی داشت سرنوشت گردن‌های یتیم و تنها را بین انگشتان سیاهش می‌ریسید. پژواک نفس‌های سپیده‌ی خنک و روح افزا شنیده شد. شیخ سعید با تشنگی خاموشش رو به روی چوبه‌ی دار ایستاد و به گردن یارانش که بر روی شانه‌هاشان خمیده بودند ، خیره شد.