کتاب یک عاشقانه ی آرام/ بانوی گل به گونه انداخته، با لهجهی شیرینش گفت: باید تخیل کنیم که در مه راه میرویم؛در مهی بسیار فشرده و سپید. تمام عمر در مه. در کنار هم. من و تو، مه را میپیماییم_آرام، و به زمزمه با هم سخن میگوییم...
1 2 3 4 5
عنوان بررسی *
متن بررسی *
0 نظر